Hamilelik geleneksel olarak kilo verme zamanı değil, kilo alma zamanı olarak kabul edilir. Gebelikte kilo alımı durumuda, gebe kadınlar tarafından da sıklıkla araştırılan bir konudur. Bizde bu yazımızda hamilelikte kilo alımı başta olmak üzere dolaylı bir çok konudan bahsedeceğiz.
Hamilelik sırasında zorunlu kilo alımı yaklaşık 8 kg olup, fetüs, plasenta, amniyotik sıvı hacmi ve maternal dokular (rahim, meme, artan kan hacmi) kilo artışının ana sebebidir. Gebelikte beklenenden daha az kilo alımı, hamileliği desteklemek için mevcut maternal yağ ve protein depolarının harcanacağı anlamına gelir.
Hamilelik sırasında kilo kaybı vücutta keton birikimi ile ilişkilidir. Hamilelikte artan insülin direnci keton birikimine yol açar. Keton fazlalığı ise anormal fetal büyüme veya daha sonra da nörobilişsel gelişim bozukluğuna yol açar.
Hamilelikte ideal kilo alımı, çoğul gebeliklerde kilo alımı, gebelikte obezite, gebelikte kilo kontrolü, hamilelikte yetersiz ve aşırı kilo alımı ile ilgili sorularınızın cevaplarını bu yazımızda bulabilirsiniz.
Bir kadının hamilelik öncesi vücut kitle endeksi, hamilelik sırasında toplam kilo alma miktarını ve kilo alma oranını belirler. Gebelik öncesi vücut kitle endeksi (BMI) 30kg / m2 üstünde olanların gebelikte kilo alımı nasıl olmalı? sorunun cevabı 6-9 kiloyu aşmamalıdır.
Aşırı kilolu veya obez kadınlarda önerilen toplam gebelik ağırlığı artışı normal kilolu kadınlara göre daha düşük olmalıdır. Gebelikte belirtilen değerlerin üzerinde kilo almayan kadınların daha az komplikasyonla karşılaştığı görülmektedir.
Hamilelikte kilo alımı esas olarak 12. haftadan sonra başlar. Buda yaklaşık gebeliğin 3.5 ayına tekabül eder. İlk 3 ayda annenin kilo alımının bebeğin doğum kilosu üzerine etkisi yoktur.
Gebeliğin ilk 3 ayında hızlı artan gebelik hormonu Bhcg etkisiyle bulantı ve kusma sık görülür. İştahsızlık ve yemede zorluk ilk 3 ay boyunca devam edebilir. İlk 3 Aydan sonra artan HPL hormonu etkisiyle iştah artar ve hamilelikte kilo alımı başlar.
İkizlerde maternal metabolizma hızı tek gebeliklere göre yaklaşık % 10 daha fazladır. Tekil gebelikteki fizyolojik değişiklikler çoğul gebeliklere göre daha şiddetli gözlenir. Plazma hacminde artış hemoglobin, albümin ve suda çözünür vitaminlerde daha fazla düşüşe neden olur.
Çoğul gebelikler için standart bir beslenme kılavuzu yoktur. Beslenmede % 20 protein,% 40 yağ ve% 40 karbonhidrat içeriği önerilir. İkiz gebelikte % 40 daha yüksek kalorili bir diyet önerilir. Demir eksikliği kaynaklı kansızlık görülme oranları ikizlerde tekil gebeliklere göre 2.5-4 kat daha yüksektir.
Folat eksikliğine bağlı kansızlık ikizlerde tek hamileliklere göre 8 kat daha yaygındır. Bunu önlemek için ikizler de günde 1 mg folik asit takviyesi önerilmiştir. İkiz gebelikler için günlük 1000 IU D vitamini ve 2000-2500 mg / gün kalsiyum alımı ideal miktardır. Çoğul gebeliklerin erken doğum ve düşük doğum ağırlığı gibi komplikasyon riski daha yüksektir.
Dünya Sağlık Örgütü tarafından normal kilo 18.5-24.9 kg / m2 vücut kitle indeksi (VKI) aşırı kilolu 25-29.9 kg / m2 ve obezite 30 kg / m2 veya daha büyük VKİ olarak olarak tanımlanmıştır. Obezite ayrıca Vücut kitle endeksi ile;
Üreme çağındaki kadınların (20-39 yaş) % 32 si obez olarak tanımlanabilir. Gebelik öncesi VKİ'si daha yüksek olan kadınlar, olumsuz perinatal sonuçlar açısından risk taşır. Obezlerde gebelikte görülebilecek riskleri sıralayacak olursak,
Obezite, obstetrikte hem anneyi hem de çocuğunu etkileyen en yaygın sorundur. Anne için gebelik diyabeti (GDM) ve preeklampsi riskini artırma gibi kısa ve uzun vadeli sorunlara neden olur.
Obez kadınlar da gebelikte aşırı kilo artışı olma olasılığı daha yüksektir, bu da daha sonraki yaşamda metabolik sendrom gelişme riskini artırır. Çocuğun obstetrik morbidite ve mortalite riski artmıştır ve gelişimsel kökenleri sağlık ve hastalıkla uyumlu olarak, uzun vadeli çocukluk obezitesi ve metabolik işlev bozukluğu riski vardır. Bu komplikasyonların riskini azaltmak için gebelikten önce kilo verilmesi şiddetle tavsiye edilir.
Gebelikte ideal kilo alımını teşvik etmek için diyet danışmanlığı, kilo izleme ve egzersiz programları birlikte kullanılmalıdır. Hamileye verilen beslenme danışmanlığı sonrası obez kadınlarda gebelikte kilo artışında bir azalma olduğunu gösterilmiş olsa da, çoğunluk hasta hiçbir fayda bulamamıştır. Yani gebenin sadece beslenme önerilerine uyum göstermesi zordur. Gebenin şişman olmasının çocukluk kilosu üzerindeki etkili olduğu ve bununda obezite döngüsünün yayılmasına neden olduğu düşünülmektedir.
Obezite salgınında sadece genetik mekanizmaların değil çevresel ve epigenetik etkilerin de rol oynaması muhtemeldir. Birkaç teori, rahim içi beslenmenin diyabet, hipertansiyon ve diğer metabolik hastalıklar gibi kronik hastalıkları fetal hayatta yaşamın ilerleyen dönemlerinde etkileyebileceğini öne sürmektedir.
Enerji alımı ve enerji harcaması tipik olarak enerji dengesini belirler. Gebelikte enerji gereksinimi 1, 2 ve 3. trimesterde sırasıyla yaklaşık 200, 300 ve 400 kcal / gün artar, ancak bu değerler vücut kitle indeksine bağlı olarak değişir.
Gebelikte 11 kg toplam kilo alımında ve 40 haftada doğumla karakterize tipik bir hamilelikte , gebe kalma ürünleri (plasenta, fetüs, amniyotik sıvı) toplam alınan kilonun yaklaşık% 35'ini oluşturur.
Genel olarak hamilelikte alınan kilo;
Doğum sonrası laktasyon (süt gelmesi) fetal büyüme ve maternal enerji birikimi için gereken hamilelikte minimum kilo alımı miktarı 8 kg olarak tahmin edilmektedir.
İlk trimester kilo artışı 0.5-2.2 kg arasında olabilir. Bu artış yağ depolarının artışından değil, erken plasental gelişim ve maternal kan hacminin artışı kaynaklıdır. Fetal büyüme, yaş, ırk ve fetal cinsiyetten bağımsız olarak ikinci trimesterin orta kısmına kadar fazla değişkenlik göstermez, ancak daha sonra gebelikte kilo alımı dahil diğer faktörler yenidoğan doğum ağırlığının nihai belirleyicisini oluşturur.
Yapılan çalışmalar gebelikte kilo alımı ile fetal büyüme arasında doğrusal ve doğrudan bir ilişki gösterir ancak, hamilenin vücut kitle indeksi dahil diğer faktörler bu ilişkiyi etkiler.
Yetersiz kilo alımı ile yenidoğan döneminde ki bebek ölümleri arasında iyi tanımlanmış ilişkiler vardır. Yetersiz kilo alımı olan kadınlardan doğan bebeklerin doğumdan bir yıl sonrasına kadar bebek ölümü olasılığı 2 kat artmıştır. normal kilo almış kadınlarla karşılaştırıldığında gebeliklerinde yetersiz kilo alan kadınlarda emzirmeye başlamama daha sık görülür. ancak gebelikte düşük kilo alımı ile erken doğum arasındaki ilişki net değildir.
Bu, ileri yaşlarda hamilelik yaşayan kadınları, kronik hipertansiyon ve gebelik öncesi diyabet gibi tıbbi komplikasyonların daha sık görülmesini, daha fazla ırksal-etnik çeşitliliği, gebelik öncesi VKI ne olursa olsun genel olarak GWG'yi artırmayı ve ulusal obezite salgınını içerir.
Gebelikte aşırı kilo alımı ilk hamilelik sırasında ve doğumdan sonra kaybedilmediyse ortaya çıkan kilo artışının gelecekteki hamilelik sonuçlarını etkileme olasılığı yüksektir. Bu nedenle, hamilelikte aşırı kilo alımından kaçınma konusunda hiç doğum yapmamış hastalara yönelik etkin yaklaşım önem taşır.
Gebelikte aşırı kilo alımı ile çocuklukta aşırı kilo veya obezite gibi uzun vadeli sonuçlar arasında ki ilişki daha büyük endişe kaynağıdır. Rahim içi beslenmenin diyabet, hipertansiyon ve diğer metabolik hastalıklar gibi kronik hastalıklarla bebeğin sonraki yaşamını etkileyebileceğini öne sürülmektedir.
Sonuç olarak hamilelik sırasında annenin beslenmesinin nörobilişsel sonuçlar yani hafıza, bir şeyleri aklımızda tutabilme, problem çözebilme, bir şeyleri algılayabilme kabiliyetleri de dahil olmak üzere bebek için ömür boyu sürecek sonuçları olabileceği dikkate alınmalıdır.
Pek çok kadın hamileliğin “iki kişilik yemek” yemek anlamına geldiğine inanır ve sonuç olarak kalori alımını neredeyse ikiye katlarlar. Hamilelik sırasında günlük kalorileri ve gebenin her üç aylık dönemde enerji ihtiyaçları anne yaşı, boyu ve gebe kalma anındaki ağırlık bilgileri girilerek hazır grafiklerden yararlanılabilir.
Kadınlar tipik olarak hamilelik sırasında aktivite seviyelerini düşürür. Tıbbi veya obstetrik kontrendikasyonların olmadığı durumlarda, hamile kadınlar için haftanın tamamı olmasa da çoğu gününde günde 30 dakika veya daha fazla orta düzeyde egzersiz yapılmasını önerilmektedir.
Kadınlar egzersizin sağlıkla ilgili faydaları;
Özellikle üçüncü trimesterde susuzluk ve yorgunluğu önlemek için sıvı alımını artırarak rejimlerin ayarlaması gerekse de, egzersize başlamanın ve devam etmenin güvenli olduğu konusunda yaygın olarak tavsiye verilmektedir. Daha da önemlisi, düzenli egzersiz yapan kadınlarda daha yüksek vajinal doğum ve daha düşük gestasyonel diyabet (gebelik şekeri) görülmektedir ve düşük doğum ağırlığı açısından ise olumsuz bir sonuç görülmez.
Kaynaklar
1. Muktabhant B, Lawrie TA, Lumbiganon P, Laopaiboon M. Diet or exercise, or both, for preventing excessive weight gain in pregnancy. Cochrane Database Syst Rev. 2015;6: CD007145. [PubMed] [Google Scholar].
2. Callaway LK, Colditz PB, Byrne NM, et al. Prevention of gestational diabetes: feasibility issues for an exercise intervention in obese pregnant women. Diabetes Care. 2010;33(7):1457–1459. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar].
3. Hui A, Back L, Ludwig S, et al. Lifestyle intervention on diet and exercise reduced excessive gestational weight gain in pregnant women under a randomised controlled trial. BJOG. 2012;119(1):70–77. [PubMed] [Google Scholar].
4. Asbee SM, Jenkins TR, Butler JR, White J, Elliot M, Rutledge A. Preventing excessive weight gain during pregnancy through dietary and lifestyle counseling: a randomized controlled trial. Obstetrics and gynecology. 2009;113(2 Pt 1):305–312. [PubMed] [Google Scholar].
5. Phelan S, Phipps MG, Abrams B, Darroch F, Schaffner A, Wing RR. Randomized trial of a behavioral intervention to prevent excessive gestational weight gain: the Fit for Delivery Study. Am J Clin Nutr. 2011;93(4):772–779. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar].
6. Dodd JM. Dietary and lifestyle advice for pregnant women who are overweight or obese: the LIMIT randomized trial. Ann Nutr Metab. 2014;64(3–4):197–202. [PubMed] [Google Scholar].
7. Renault KM, Norgaard K, Nilas L, et al. The Treatment of Obese Pregnant Women (TOP) study: a randomized controlled trial of the effect of physical activity intervention assessed by pedometer with or without dietary intervention in obese pregnant women. Am J Obstet Gynecol. 2014;210(2):134. e131–139. [PubMed] [Google Scholar].
8. Tanentsapf I, Heitmann BL, Adegboye AR. Systematic review of clinical trials on dietary interventions to prevent excessive weight gain during pregnancy among normal weight, overweight and obese women. BMC Pregnancy Childbirth. 2011;11:81. [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar].
9. Dodd JM, Grivell RM, Crowther CA, Robinson JS. Antenatal interventions for overweight or obese pregnant women: a systematic review of randomised trials. BJOG. 2010;117(11):1316–1326. [PubMed] [Google Scholar].
10. Flynn AC, Dalrymple K, Barr S, et al. Dietary interventions in overweight and obese pregnant women: a systematic review of the content, delivery, and outcomes of randomized controlled trials. Nutr Rev. 2016;74(5):312–328. [PubMed] [Google Scholar].
